¿Os blogueiros poden converterse no cuarto estado?
A nobreza é o primeiro estado, a igrexa é o segundo, a xente é o terceiro ... e sempre se pensou que o xornalismo era o cuarto estado. Cando os xornais comezaron a perder o interese en ser un can de vixilancia para a xente e, en vez diso, a centrarse na rendibilidade, as editoriais comezaron a considerar o xornalismo como o recheo entre anuncios e non como o propósito da vida.
Seguimos vendo a desaparición dos xornais a pesar de que o talento do xornalismo nunca abandonou, só os beneficios conseguiron. O reloxo de morte de xornal continúa. Estou triste por ver a tantos xornalistas de investigación con talento perder o traballo. [Imaxe de The Economist]
Nun evento recente houbo unha xornalista coa que falei e preguntoume de que blogue no mundo se comezase. Díxenlle que miraba o blog e o xornalismo como dous estilos de comunicación moi diferentes. Na miña opinión, un blogueiro é aquel que comparte os seus propios talentos ou experiencias en liña. Os blogs son enormemente populares porque cortan ao produtor, ao editor o xornalista ... e pon á audiencia directamente diante do experto.
Entón, de que faría un blogue xornalista?
Recomendáballe que blogue sobre xornalismo. Os xornalistas son individuos incriblemente talentosos e tenaces. Elaboran as súas historias co paso do tempo, con moito traballo e cavando para descubrir os feitos. Aínda que de vez en cando os blogueiros fan de can de vixía as novas, non creo que haxa nin un puñado que poida igualar o talento que teñen os xornalistas, non só escribindo, senón vadeando polo barro para chegar á verdade.
Se algúns xornalistas compartisen o seu coñecemento do seu oficio a través dun blogue (e incluso algunha idea sobre as historias nas que están a traballar) e ofrecen oportunidades para formar e alistar bloggers, pode haber esperanzas para que o Cuarto Estado poida vivir. Espero que comece un blog e comece a educar ao resto da blogosfera sobre como podemos ser mellores vixiantes.
É un mundo asustado sen a Cuarta Propiedade. É obvio que os nosos principais medios de comunicación abandonaron a súa posición hai moitas lúas xa que os signos do dólar, os accionistas e a influencia política superaban a importancia do gran xornalismo. Estiven alí cando comezamos a anunciar o xornal por cantos cupóns había e non polos talentosos xornalistas aos que se lle facilitou o acceso.
Geoff Livingston escribiu a principios deste ano que os medios cidadáns eran The Fifth Estate. Quizais sexa certo, pero non estou seguro de que esteamos cualificados para asumir tal función ou responsabilidade.